We zijn de hele dag al een beetje melig. Zou het komen door het gekke gevoel wat we hebben, omdat we vandaag de ouders van Kevin zien? Zo gek en ó zo gezellig om elkaar na bijna drie maanden in het prachtige Ninh Binh te meeten. Tijd om samen leuke dingen te doen en om bij te kletsen…

Of toch geen Ninh Binh?

Ons doel is om op 19 maart 2017 in Ninh Binh te zijn. De tour van Phong Nha naar Ninh Binh zou zo’n tien uur moeten duren, maar we besluiten deze in twee stukken te knippen. We hebben genoeg tijd, dus haasten is nergens voor nodig en op deze manier krijgen onze blauwe kontjes wat tijd om bij te komen. Ook kunnen we door deze keuze de eerste dag via de Ho-Chi-Minh-trail rijden en dat is een supermooie route. Beter dan alleen maar stofhappen en vrachtwagens inhalen op Highway 1. Zodra we op 18 maart willen vertrekken naar de tussenstop in het plaatsje Vinh voor onze overnachting starten onze motoren niet! Wat is dit nu weer? De laatste keer dat we gereden hebben was er niets aan de hand…

Dat meen je niet

Meteen zijn we bang dat onze motoren kapot zijn en we lopen richting een mechanic. Onderweg komen we langs twee verschillende kraampjes met benzine en beide keren worden we door een Vietnamese dame aangesproken: gasoline, gasoline. Kevin en ik wuiven ze als professionals weg, want onze tanks zitten nog helemaal vol. Bij het derde kraampje besluit Kevin voor de zekerheid toch even een check te doen, maar ik vind dat dikke onzin. Wat blijkt? De tanks zijn tot op de laatste druppel leeg! En de dames weten dat dondersgoed en daarom spreken ze ons aan.

Potverdorie

We gooien de tanks vol benzine en voordat we er erg in hebben staat de mechanic van het zaakje aan de overkant erbij. Hij geeft aan dat we met onze motoren moeten schudden, zodat de leidingen vol kunnen lopen. Het is wel heel toevallig allemaal: de dames staan alleen in de ochtend langs de weg, in de middagen zijn ze nergens te bekennen. De mechanic weet al dat hij moet komen en als mijn motor dan toch nog niet wil starten, worden we keurig verwezen naar de volgende mechanic verderop. Die staat op zijn beurt klaar om aan de slag te gaan. Wat een opgezet spelletje zeg, bah. We zijn er zeker van dat onze benzine is afgetapt, dat kan niet anders. Zó gemeen en onrechtvaardig vind ik dat! De tranen staan achter m’n zonnebril in m’n ogen van boosheid, ook al gaat het maar om kleine bedragen.

Daar gaan we dan

Na dit akkefietje zijn we eindelijk klaar om te gaan. We rijden een prachtige route door de bergen en iedereen steekt gezellig z’n hand op naar elkaar. Op z’n tijd stoppen we voor een slokje water of een picknick met een stokbroodje en in het begin van de middag komen we aan in Vinh. Daar maken we ons gereed voor de volgende dag, waarop we doorrijden naar Ninh Binh. De mooie route door de bergen maakt plaats voor een saaie kakroute over de snelweg. Er zijn twee banen per kant en daarop rijdt ál het verkeer. Scooters, motors, auto’s, vrachtwagens, gekkenhuis dus.

Hé jij daar!

Na een tocht van vijf uur op de motor via veel highway komen we aan in Ninh Binh. De chille dag van gisteren in combinatie met een goede nachtrust zorgen ervoor dat we helemaal klaar zijn voor ‘het weerzien’. Rond rond vijf uur verrassen we Kevin zijn ouders. Ze staan buiten op ons te wachten als wij aankomen op onze motoren! Ze schrikken zich een hoedje en hun reisvrienden hebben alles gefilmd, zo leuk die verbaasde gezichtjes. Ja pap, zegt Kevin, deze twee hebben wij dus gekocht. We mogen vervolgens gezellig aansluiten bij het diner en zo zitten we ineens met 26 personen aan tafel, wat een drukte hihi. Fijn om weer bij te kletsen!

Volle planning

‘s-Morgens zijn we vroeg uit de veren, we gaan de hele dag met de rondreis-groep mee op pad. We starten met een rondvaart in een bamboebootje in het natuurgebied Van Long. Met z’n tweetjes zitten we in een klein bootje en achterin zit een Vietnamese dame te peddelen. Onderweg zien we aapjes met een witte broek die over de kalkstenen rotsen klimmen. Het is hier zo rustig en stil. Heerlijk! Wat lekker wakker worden zo. Hierna rijden we door naar het prachtige gebied Tam Coc, een fietstocht door de mooie natuur is deel twee van het programma. Het is zo grappig, we hobbelen met de grote groep Nederlanders achter elkaar aan. De paden zijn van steentjes of van klei, sommige stukken moeten we zelfs lopen met de fiets in de hand. Op den duur staan enkelen met een stokje de modder van de fietsband af te peuteren, omdat het wiel niet meer draait. Anderen zitten onder de modderspetters.

Moe maar voldaan

We zijn superblij dat we de hele dag mee op pas mogen, anders hadden we deze activiteiten en de gezelligheid moeten missen. Zelf hadden we namelijk gepland om de boottocht in het natuurgebied van Tam Coc te doen, maar tijdens de fietstocht door dat gebied zien we hoe toeristisch en druk het daar op het water is. Wij fietsen die drukte lekker voorbij en stuiteren en glibberen vrolijk langs de groene rijstvelden. Zo zien we het veel beter dan vanuit de bootjes en dat tochtje hebben we vanmorgen in het andere gebied al gemaakt. Slimme keuze van meneer de gids die opvallend goed Nederlands spreekt. Knap hè? De dag sluiten we ten slotte met z’n allen af met een dineetje, een dikke vette pizza. Na veel geklets en dikke knuffels is het tijd om afscheid nemen. We hebben genoten van ons gezelschap en gaan nu weer vrolijk met z’n tweetjes verder. Dag Ninh Binh, je hebt ons mooie momenten gegeven!

Dikke knuffel voor jullie leukerds!

Liefs XM
#ninhbinh

ps: neem je even een kijkje op mijn pagina via Facebook & Instagram? // xmariekie