Het is tijd voor de laatste rit met onze twee schatjes. We rijden naar de hoofdstad van Vietnam, Hanoi, en proberen onze motoren hier te verkopen. Met pijn in het hart, maar met een berg geweldige herinneringen. Tijd om nieuwe herinneringen te maken en verder te genieten in het noorden van het land!

Hanoi baby

Weer een chaotische drukke stad en inmiddels zijn we er wel aan gewend. Het is 22 maart en we rijden op onze motoren de drukte van Hanoi in. De ‘grote stad’ wordt aangekondigd door de enorme gladde asfaltweg waar al het verkeer met geweld overheen vliegt. Van banen is geen sprake, dus je kunt jezelf vast voorstellen wat een chaos het is. Wat verkeer betreft zijn er sowieso geen regels. Gekkenhuis! We rijden de hoge flatgebouwen tegemoet, maar een half uurtje geleden reden we toch echt nog in een krottenwijk. Vietnam, een land van uitersten…

Chaos en drukte

Zodra de vele banen samenkomen en al het verkeer zich samenvoegt, kan de ‘pret’ echt beginnen. Onvoorstelbaar dat ik er middenin rijd, maar toch is het zo. Hanoi is een grote stad en wat blijkt? We moeten nog twaalf kilometer in deze drukte om bij ons hotel te komen. Als we daar aankomen, worden we gratis en voor niets geüpgraded naar de bruidssuite. Ha, relaxed, dat hebben we inderdaad wel verdiend hi-hi. Tijd om afscheid te nemen van al het stof en om lekker te douchen. Daarna lopen we richting de motor-verkoop-plek en daar begint ons eerste verkooppraatje. Gaat best goed. We wisselen gegevens uit en spreken af dat onze potentiële kopers ons informeren als ze wat meer vergelijkingsmateriaal hebben. Dat geeft ons mooi de tijd om heerlijk te eten bij ‘Chops‘. Kevin geniet van een dikke vette burger en ik heb de beste salade so far met feta, rode biet en walnoten. Mjam!

Work work work

Het is weer tijd om aan de slag te gaan, Jack en Sea verdienen ten slotte een goed nieuw baasje. In de ochtend staan ze te shinen voor ons hotel met vier grote ‘FOR SALE’ pamfletten erop. Dat goede idee kwam van de lieve receptioniste in ons hotel. Ik vergeet je bijna te vertellen dat onze motoren in de nacht op een zogenaamde bewaakte parkeerplaats hebben gestaan. De reden daarvoor is dat ons hotel midden in het drukke Hanoi Old Quarter zit en het niet safe is ze daar te laten staan. Wat denk je? Bij het ophalen waren wéér beide tanks leeggehaald. AARGH! Eikels! Nadat we naar het tankstation zijn gelopen en de pamfletten vast zitten, komen meteen twee potentiële klanten binnen. Deze gasten zijn echte backpackers, dat zien we aan de lange sik, zelfgemaakte wandelstok en hun gezichten zodra ze de prijs horen. Zij denken erover na, maar wij gaan alvast terug naar de verkoop-plek.

Verkoopplan bijstellen

We lopen door de straat en laten de pamfletten het werk doen. Wat mensen spreken ons aan, maar heel druk is het op dit moment niet. Werken op lege maag is nogal moeilijk, vooral voor mij, dus we besluiten een werkoverleg in te plannen bij het superleuke tentje ‘The Hanoi Social Club‘. Nom nom nom, smullen maar. Het liefste willen we alles in een keer verkopen, maar we besluiten toch dat we de motoren ook ‘per stuk’ te koop aanbieden. Ik stuur via Facebook een berichtje naar de jongen van gisteren die op zoek was naar meer vergelijkingsmateriaal. We zagen hem héél toevallig (not) net nog zoeken naar een motor bij het verkoop-punt en gelukkig reageert hij meteen. Een klein halfuurtje later is mijn motor verkocht. One done and one more to go!

Moneymakers

Hij gaat lekker, hij gaat goed, hij gaat zoals ‘ie wezen moet. We zijn op de juiste tijd op de juiste plaats en zien een groepje jongens rondkijken naar verschillende motoren. Ze blijken met z’n vijven te zijn én ze willen morgen vertrekken. Aha, ze hebben dus haast. Ik gooi m’n liefste neplach in de strijd en Kevin vertelt in geuren en kleuren over zijn fijne tijd met de motor. Zo is niet veel later de tweede motor ook verkocht. Binnen een dag is de verkoop gerealiseerd en het is een last die van onze schouders valt. De aankoop was tenslotte een hele investering. We maken voor de lol de balans op en onderaan de streep hebben we voor zestig euro van Hoi An naar Hanoi gereisd. Zeker weten de goedkoopste reiskosten tot nu toe.

Traantjes wegpinken

Afscheid nemen is nooit leuk, maar we hebben genoten van het reizen op de motor. We lopen, helemaal vrolijk van de goede verkoop, terug naar ons hotel en zien iets wat ik erg heftig vind. Er worden namelijk voor een gebouw, midden op straat, een paar geboeide knullen in een politiebusje gegooid. Nou ja, busje… Ik kan het beter een gesloten aanhanger noemen. De familie staat erbij, er wordt ‘afscheid genomen, en iedereen moet huilen. Een man vertelt ons dat het gebouw waar de jongens uit komen een rechtbank is, de jongens hebben tien jaar cel gekregen. Kevin en ik lopen snel door, want we willen onze goede zin niet laten verpesten. We eten wat en besluiten dat we morgen Hanoi verlaten en naar Halong Bay gaan. Tassen inpakken dus!

Bedankt dat je weer de tijd hebt genomen om mijn blogje te lezen!

Liefs XM
#hanoi

ps: neem je even een kijkje op mijn pagina via Facebook & Instagram? // xmariekie