NZ NOORD: DE TOCHT NAAR HET ZUIDEREILAND

TRAVEL

Nieuw-zeeland, worldtrip, wereldreis, travel, wanderlust, reizen, backpack, backpacken, Noordereiland, Zuidereiland, Hobbiton, the Hobbit, lord of the Rings, tangoriro, wandelen, hike, wellington

Het is 18 april 2017 en wat hebben we al veel moois gezien met ons Kiwi-campertje. Vandaag zijn we terug in Auckland om deze trouwe rakker schoon te maken en daarna om te wisselen voor een Lucky-camper. Een nieuw huisje om een nieuwe omgeving mee te verkennen, op naar het Zuidereiland!

Van het Noorder- naar het Zuidereiland

Nadat we camper 1 hebben ingeleverd én camper 2 hebben opgehaald, zijn we klaar om naar het zuiden te rijden. Nou ja, na een erg grondige poetsbeurt dan toch. Jakkes wat een vies ding hebben ze ons gegeven. Geen slimme actie bij een poetsmiep als ik! Een klacht en een poetsuurtje later zijn we onderweg richting Matamata waar we de camper neerzetten op de gezellige camping genaamd Brock’s Place. Na een ijskoude nacht worden we wakker met een zonnetje wat ons perfecte uitzicht over de groene heuvels nóg mooier maakt. Vandaag wordt een item van Kevin zijn bucketlist afgevinkt, we gaan namelijk naar The Hobbiton Movie Set.

Dromen komen uit

Wanneer je als enorme filmliefhebber in Nieuw-Zeeland bent, mag een bezoekje aan de filmset van Lord of The Rings en The Hobbit natuurlijk niet ontbreken. We betalen de bittere prijs van maar liefst $158 om dit wereldbekende plekje met eigen ogen te zien. Ons tocht bij The Shire, zo heet het Hobbiton-dorpje, begint met een busreis richting ‘the place to be’. Er staat een film op waarin de director ons het een en ander uitlegt. Nadat de drie films van Lord of The Rings waren gefilmd is de set afgebroken. Voor de filmreeks van The Hobbit is de set opnieuw opgebouwd, maar deze keer werd ervoor gekozen een blijvende set te bouwen. Hier wordt vanaf dat moment elke dag gewerkt om de uitstraling precies gelijk te laten zijn als op het moment van filmen. Zo kunnen mensen als wij ervan genieten!

De schattige set

Daar lopen we dan tussen de Hobbit Holes en weet je? Deze huisjes hebben allemaal een verschillend formaat, passend bij de lengte van het personage dat hier moet filmen. Hierdoor lijken de huisjes op beeld allemaal even groot. Slim hè? Een ander leuk weetje is dat de director enorm perfectionistisch is. Zo heeft hij, ter vervanging van de pruimenbomen die in het boek genoemd worden, mini appel- en perenboompjes laten planten. Dit past beter bij het Hobbit-formaat. De blaadjes en het fruit zijn eraf gehaald en vervangen door namaak-pruimen.

Perfectionisme tot en met

Ook de eikenboom op de berg is hartstikke nep en daar zitten maar liefst 376.000, uit Taiwan geïmporteerde, namaakblaadjes aan vast. Toen de blaadjes verkleurden door de zon heeft hij iemand in dienst genomen om ze één voor één te schilderen. Het is dan ook niet gek dat de bouw van deze set twee jaar heeft geduurd. En dat terwijl er maar twaalf dagen is gefilmd! De rest is op een andere locatie gefilmd, bizar toch? Deze superleuke dag sluiten we af met een drankje in het Green Dragon Inn om vervolgens door te rijden richting Tongariro.

Meters maken

De wakker rinkelt al vroeg en deze keer heb ik er geen moeite mee. Ohhhh ja, hier kijk ik al een lange tijd naar uit. We gaan namelijk de Tongariro Crossing lopen. Ik ben super enthousiast als de lange tocht begint en ook Kevin heeft er, ondanks z’n knieblessure die aan blijft houden, erg veel zin in. We parkeren onze Lucky-camper die niet meer zo lucky blijkt te zijn. Onze spiegel wordt er namelijk knetterhard vanaf gereden door een Franse dame. Kak! Daar moeten we strakjes voor gaan bellen, maar nu niet. Daar hebben we geen tijd voor, want de tocht is maar liefst 19,4 kilometer lang. We vertrekken om 09:15, klaar voor Kevin z’n langste wandeling ooit…

#nietmeerzofitgirl

Al na twee kilometer begin ik te hijgen. Kevin loopt een stuk voor me en lijkt nergens moeite mee te hebben. Hmm, hier laat mijn conditie me in de steek. Wat wil je ook als je al bijna vier maanden niet sport. Wel begint het zonnetje te schijnen, lekker hoor! We zetten de zonnebrillen op ennnnn los. Totdat… Hallo conditie, waar ben je? Onderdeel twee van de acht heet de ‘Devil’s Staircase‘ en ik kan je vertellen: dat is zeker een duiveltje. Mijn hamstrings staan strak en ik ga he-le-maal kapot. Wanneer we hijgend boven komen is het ijskoud, snel de jasjes weer aan. We klimmen en klauteren tegen bergen naar boven, schuiven soms weer naar beneden en de uitzichten die we zien zijn spectaculair. De Red Crater en Emerald Lakes zijn zó belachelijk mooi! Blue Lake is door de dichte mist helaas niet goed te zien, erg jammer.

Doorzettingsvermogen op de proef gesteld

We zetten de terugweg in en de ijzige wind blaast langs onze wangen. Dit vinden we eerlijk gezegd best een saaie weg, totdat Kevin ineens besluit een bekentenis te doen: ‘Ik wist eigenlijk helemaal niet wat we gingen doen. Ik heb maar gewoon op jou vertrouwd’. We kletsen nog wat uurtjes verder en om 15:30 roept Kevin het verlossende woord: ‘Daar is de finishlijn!’. We strompelen terug naar de camper en rijden meteen door naar een plekje waar we kunnen overnachten. Even zitten slaan we over, omdat we bang zijn dat we niet meer omhoog komen. Het was echt wel pittig hoor! Een uurtje later is het eindelijk tijd om met de beentjes omhoog te gaan.

Kapot en ijskoud

We zijn moe en vallen tegen het einde van de middag al in slaap. Vanaf middernacht worden we allebei steeds wakker door de kou en om 3:30 houden we het niet meer. Kevin checkt de temperatuur en het blijkt maar liefst -1 graden te zijn. Daar liggen we dan onder ons dunne een-persoons-dekentje. We besluiten uit bed te gaan en rijden niet veel later met de verwarming op standje maximaal naar Wellington. Daar aangekomen is de dag voor de meeste mensen net begonnen, dus zo starten ook wij met het afwerken van de to-do-list. De voorraadkast wordt bijgevuld, de watertank zit weer vol en het vuile water lozen we keurig. Ook laten we de spiegel die er gisteren is afgereden repareren en dan… Eindelijk slapen! De volgende dag spenderen we in de hoofdstad van Nieuw-Zeeland om s’nachts de oversteek naar het Zuidereiland te maken. Op naar het volgende deel van het land!

Fijne zondag allemaal!

Liefs XM
#zuidereiland

ps: neem je even een kijkje op mijn pagina via Facebook & Instagram? // xmariekie

0 reactie

  1. Yvonne 23 april 2017 Antwoord

    Haha, ik moest er even om glimlachen dat je de camper eerst ging poetsen. Doet me denken aan mijn moeder, die op vakantie ook altijd alles in de keuken eerst grondig ging schoonmaken. Ik heb daar gelukkig niks van geërfd, haha.. ben wel schoon hoor, maar op vakantie kan ik me er eventjes niet druk om maken. Wat een mooi avontuur beleven jullie zeg en wat gaaf dat jullie die filmset konden bezoeken, ook al was het tegen een flinke prijs! Veel plezier op het volgende deel van het eiland!!

    • Auteur
      Marieke van Loon 26 april 2017 Antwoord

      Hihi, het was ook echt onwijs hard nodig! Grappig dat het je aan je moeder doet denken :). Bedankt voor je leuke berichtje, wij genieten vrolijk verder!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*