Na een achturige bustrip in een super-de-luxe bus komen we op 28 januari om 04:00 aan in Kalaw. We worden keurig afgezet bij het Winner Hotel en daar kunnen we linea-recta een bed in. Top geregeld! Snel een dutje doen voor de hike van twee dagen gaat beginnen. Come on baby let’s go!
Hiken naar Inle Lake
Tijdens ons bezoek aan de olifanten van Chiang Mai was de groep te groot en met de tour in Pai misten we toch wel een vorm van houvast. Dus nu… Hebben we een privé-gids die ons al het moois hier laat zien. Alles is tot in de puntjes geregeld en we hoeven ons nergens maar dan ook echt nergens druk om te maken. Onze gids, Aung Ye, vertelt ons dat Myanmar voor 80% uit landbouw bestaat. Dat zien we met eigen ogen als onze tocht van Kalaw richting een bergdorpje op 1400m hoogte begint.
De rust zelve
Aung vertelt, als inwoner van Kalaw, non-stop over alle fascinerend dingen die we voorbij zien komen. We bestoken hem met met vragen en ondertussen houdt hij de pas er stevig in. Kevin en ik kijken onze ogen uit. Als eerste stoppen we in een dorpje genaamd Nan Aw waar we thee drinken met de vrouwen van het dorp. Dan trekken we door naar Paw Ke en Koh Hla, ook wel de chili-villages genoemd door de enorme teelt van rode pepers hier. De pepers worden in de brandende zon met de hand van de planten afgeplukt, daarna worden ze gesorteerd en kunnen ze drogen in de zon. De mooie rode verdienen het beste en hoe groener de pepers zijn, hoe lager de prijs wordt. Per anderhalve kilo verdienen ze er zo’n € 1,50 mee. We krijgen hier een heerlijke lunch die is klaargemaakt door onze ‘masterchef’. Hij reist de hele trip voor ons uit om de meest geweldige, en veel te uitgebreide, gerechtjes voor ons te maken.
De locals in hun element
We maken weer flink wat hoogte- en dieptemeters, genieten van de prachtige omgeving en laten ons meeslepen in de rust van Myanmar. Na een dag van acht uur komen we aan op onze eindbestemming, Pat Tu Baul. In dit sfeervolle dorpje waar iedereen samenwerkt zien we mannen die manden weven, vrouwen die water halen, buffels die de karren met het vandaag geteelde eten vooruit trekken en kinderen die een potje voetballen. Kevin en ik lopen wat rond en kletsen over het enorme verschil tussen Kalaw en het drukke en toeristische Thailand. Wat een oprecht en authentiek land is dit.
Homestay
We begrijpen goed dat onze gids zo trots is op zijn dorp. Als ik hem vraag wat hij het leukste vindt aan het wonen in Kalaw en het leven in deze omgeving zegt hij zonder twijfel: ‘de natuurlijke airconditioning’. Het is hier namelijk overdag snikheet met zo’n 35 graden. Het koelt al snel af en in de nacht is het maar 5 graden! Vandaar dat we het zo kou hadden toen we afgelopen nacht de bus uit stapten… Na ons rondje door het dorp staat het diner voor twee, mèt kaarslicht, al klaar. We kletsen wat met Aung en duiken op tijd ons ‘bedje’ in. We slapen bij een gezin in huis en wij liggen in de logeerkamer. Hier ligt per persoon een matje met twee dikke dekens voor ons klaar. Later blijkt dat we die dekens echt nodig hebben, want brr wat is het koud. Bijna ondenkbaar dat het morgen weer zweten zal worden.
Stop… En door!
Na een koude nacht worden we gewekt door onze zingende gids. Hij denkt geloof ik dat hij een geweldige artiest is, want soms willen Kevin en ik graag oordopjes in doen tegen zijn kattengejank. Ik moet bekennen dat hij wel durft: mij wakker maken op een ongevraagde manier. De mensen die me goed kennen weten dat ik dan niet zo vrolijk ben hi-hi. Eenmaal beneden voel ik me toch snel beter, want er brand een heerlijk warm kampvuurtje voor ons en ook heeft de masterchef een bazen maaltijd klaarstaan. Dag twee van de hike kan zo goed beginnen. We bedanken het gezinshoofd en zeggen iedereen gedag: ‘Maingalarpar!’.
Benentraining
Onze flipflops zijn omgewisseld voor sneakers, we houden onze lange broeken en vesten nog even aan en beginnen de tocht naar Kyauk Su. De rode grond is door de dauw glibberig geworden en we kijken uit over een prachtige omgeving waar de mist tussen hangt en de zon doorheen schijnt. Aung geeft aan dat we vandaag, net als gisteren, 20 kilometer moeten maken, dus we mogen weer aan de bak. Na ruim anderhalf uur stappen, bergopwaarts, komen we aan in een het dorpje voor een kleine pauze. We wisselen onze kleding weer om, want de zon is alweer aan het branden. Gek hoor, dat enorme verschil qua temperaturen.
Ervaring voor het leven
Na de korte pauze lopen we drie uur door en deze keer is het een route naar beneden over de 35 centimeter brede (eigenlijk kan ik beter ‘smalle’ zeggen) paden die met rotsen bedekt zijn. Bij iedere stap is het opletten geblazen, vorig jaar heeft een meisje hier haar enkel gebroken door de gekke klim- en klauterkunsten die je moet uitvoeren. We voelen onze benen nu wel hoor, hopelijk wordt de spierpijn niet te erg! Iets na de middag komen we aan bij de eindbestemming, het plaatsje Tone Le. Er wordt meteen een megalunch geserveerd met al het verse fruit wat je jezelf kunt bedenken. Ook krijgen we noodles, soep en verse groenten. Wauw, de trekking van Kalaw kan ik iedereen aanraden. Wat hebben we veel gezien! Na het eten hebben we nog even pauze en ondertussen staat de boot al op ons te wachten, klaar om ons naar Inle Lake te brengen…
Jullie horen van ons schattekes!
Liefs XM
#kalaw
ps: neem je even een kijkje op mijn pagina via Facebook & Instagram? // xmariekie
0 reactie
-
I am really enjoying your stories. We were in Burma 2 times and if you have chance to do the balloon flight over Bagan do it. Worth the $$.
Cheerio, Alida-
Auteur
Hi Alida! Thanks, I’m glad to hear that you like my stories. Unfortunately the balloon flight was fully booked. But the view was AMAZING!
-