CAMBODJA: PHNOM PENH EN DE GRUWELIJKE GESCHIEDENIS

TRAVEL

Cambodja, Battambang, Phnom penh, Hillocks hotel, blog, blogger, travel, reizen, wereldreis, foto, canon, ootd

Na de geweldige dagen vol luxe, reizen we op 23 februari 2017 door naar de hoofdstad van het land: Phnom Penh. Een stad met een enorm heftige geschiedenis, dat maakt me een beetje zenuwachtig voor wat we allemaal te zien gaan krijgen. Tijd om erachter te komen of deze zenuwen terecht zijn…

Kedeng-kedeng

Voordat we de hoofdstad van het land bezoeken, maken we een uitstapje richting Battambang. Zodra de motor van de bus wordt uitgezet, staan er zo’n twaalf tuk-tuk-chauffeurs met hun bordjes te zwaaien. We kunnen de deur amper uit, zo dichtbij staan ze. Ik geef ze dan ook zonder boe of bah een snauw: ‘no, we don’t need it!’. We lopen richting ons hostel en de straten van het stadje zijn vies en grauw zoals we inmiddels gewend zijn. Na een lekkere lunch bij een tentje genaamd ‘Kinyei‘ begint onze tour op de traditionele bamboetrein. Met ongeveer 30 km/u stuiteren we over de rails en bij de rails-overgangen, elke vijf meter, horen we een harde tik. Kletsen kan niet, want het klinkt als het gedender van een goederentrein langs je oor.

Onschuldige oogjes

Onderweg zien we hutjes gemaakt van niets, want meer kan ik het eigenlijk niet noemen. Er zitten twee kindjes in een teil te badderen, onvoorstelbaar voor ons. In een dergelijke teil planten veel mensen die ik ken een kruidentuintje… Bij de tussenstop worden we hartelijk ontvangen door een lieve vrouw en een handjevol schattige kinderen. Ze kunnen goed Engels, zeker voor hun leeftijd, en we spelen even met ze. Niet veel later komt de eerste schat met een vraag: ‘als je iets koopt, dan wel bij mij hè?!’. Al snel volgt de tweede en op dat moment beseffen we ons pas dat het vrolijke spelen misschien niet zo oprecht was als we dachten. We stappen weer op ons vlot van bamboe, waarvan in de tussentijd onze machinist het houten onderstel en de wielen heeft omgedraaid, en hobbelen terug naar het zogenaamde stationnetje.

Slik…

De zon brandt, de wind is zelfs heet en het zweet zit overal. Ach, inmiddels weten we niet beter. We stoppen bij een grote berg, klimmen omhoog en zien daar de Killing Cave. Dit is een gruwelijke plek waar, in de periode dat de Rode Khmer aan de macht was, mensen op afschuwelijk manieren werden mishandeld. Vervolgens werden ze, dood of nog half-levend, in een grot gegooid: de Killing Cave. Met kippenvel staan we onderin de grot, waar we het gat kunnen zien waar de mensen hun laatste moment beleefden… Naast ons staat een kooi gevuld met schedels en botten, afgrijselijk. En dan te bedenken dat de macht van deze communistische partij in de periode van 1975 tot 1979 was, zo kort geleden…

Bat Cave

Rond de klok van 18:30 staan we onderaan de berg te wachten, hier moet zometeen een grote zwerm vleermuizen naar buiten komen. Ik, als vogel-en-alles-wat-erop-lijkt-angsthaas, weet nog niet of ik het wel wil zien… Een poosje later begint de zwarte gloed. Miljoenen vleermuizen komen uit de grot om op het land hun avondmaal te vangen. Boeren zijn er blij mee dat de beesten de insecten opeten, het is goed voor hun oogst. Dit indrukwekkende fenomenen duurt ruim een uur, het zijn echt bizar veel kleine vleermuisjes. Mijn angst was voor niets, zo zijn maar klein en vliegen hoog in de lucht. Morgenvroeg vertrekken we, een beetje gespannen voor wat we daar gaan zien, naar Phnom Penh…

The big city

Dat zou je denken toch, van een hoofdstad? Nou mooi niet dus. Phnom Penh is een vieze stad. Na een relax-avondje zijn we vroeg uit de veren, klaar om op pad te gaan. We bezoeken het Tuol Sleng museum, ook wel de gevangenis S21 genoemd, en de Killing Fields. Tussen 1975 en 1979 zijn hier ongeveer 20.000 mensen gemarteld en vermoord. Mensen die ‘te slim’ waren werden de nieuwe mensen genoemd. Dit paste niet in de regels, dus werden deze intellectuelen en stadsbewoners naar de gevangenis gebracht. Een bril dragen was al genoeg om als slim bestempeld te worden. Sprak je een vreemde taal? Dan was je ook de sigaar.

Afschuwelijke geschiedenis

In de gevangenis van Phnom Penh staat een deel van de mini cellen nog in oorspronkelijke staat. Hier zaten de uitgehongerde mensen, na de uitputtende en lange werkdagen, vastgeketend op de grond. Na het martelen werden ze naar de moordvelden gebracht. Dit is echter niet wat hen verteld werd… Nee. Hen werd verteld dat ze naar een anders werklocatie verplaatst zouden worden. Eenmaal aangekomen was het wachten op hun liquidatie. We zien de kinderkleertjes en de doodshoofden daar gewoon liggen. Baby’tjes werden aan hun benen vastgepakt en tegen een boom geslingerd. Daarna werden ze in een massagraf gegooid…

Knoop het in je oren

Dit is slechts 40 jaar geleden… Ik wil het toch even met jullie delen, omdat ik vind dat je dit moet weten. Zo recent, zo wreed en zo heftig.. Zoiets mag nooit meer gebeuren. Toch kan dit verhaal niet zo goed de werkelijkheid beschrijven. Op het moment dat ik in de cel sta waar echt iemand vast heeft gezeten of als ik op de moordvelden sta waar mensen op gruwelijke wijze vermoord zijn, sta ik aan de grond genageld. Wow, daar word je wel stil van… Kevin en ik praten na over de indrukwekkende dag en pakken onze tassen in. Morgen zwaaien we Phnom Penh gedag en reizen we weer verder.

Bedankt voor het lezen allemaal!

Liefs XM
#phnompenh

ps: neem je even een kijkje op mijn pagina via Facebook & Instagram? // xmariekie

0 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*