Benen, ik heb er een soort haat-liefde verhouding mee. Nou ja, met míjn benen bedoel ik dan. Of het nu gaat om hardlopen in verhouding tot wandelen of mijn twee keer per week terugkerende legday in de gym. Of zou het misschien toch iets te maken kunnen hebben met de gekke bobbeltjes op de achterkant van mijn benen die maar niet weg willen gaan?!

LISS en HIIT

Terwijl ik deze blog schrijf druipt het water nog van mijn paardenstaart af. Ik had namelijk het fenomenale idee om op een mega regenachtige dag mijn actief herstel te plannen. Actieve herstel dagen staan twee keer per week in mijn trainingsschema. Op deze dagen ga ik een ronde wandelen, een stuk hardlopen op laag tempo of doe ik cardio in de gym. Fietsen of zwemmen zijn ook activiteiten die ik op dit soort dagen kan doen, maar die doe ik nooit. Goed verhaal weer… Het is dus een zogenoemde LISS training, Low Intensity Steady State cardio. Dit is het tegenovergestelde van HIIT training, High Intensity Interval Training. Bij LISS voer je de activiteit met lage hartslag uit op een gelijkmatig tempo. Bij HITT gaat het juist om een wisseling van intensiteit van de uitvoering. Het is dus een intervaltraining waarbij wordt afgewisseld tussen je normale hartslag naar een verhoging van je hartslag. Actief herstel gaat, als vanzelfsprekend, om herstel en ontspanning. Dit doe ik in de vorm van LISS, zodat ik de volgende dag weer een zware krachttraining in kan plannen. Zo wissel ik de dagen in de week af. Goed, ik dwaal weer af. Laten we terug gaan naar mijn verhaal. Ik besloot na het succes van een weekje eerder weer voor een lange stevige wandeling te gaan. In twee uur legde ik toen zo’n 14 km af, wat ik persoonlijk een mooi tempo vond. Toen volgens mijn app, yep daar stonk ik er met mijn goede vertrouwen al in, de laatste druppeltjes water waren gevallen, besloot ik ervoor te gaan. Oortjes in, muziek aan, kilometerteller opgestart en gaan met die banaan. Ik was nog geen half uur onderweg en *boem pats* de weergoden hadden het op me gemunt. Regen, regen en nog eens regen, maar ja ik was nu toch al onderweg. Ik besloot dus lekker door te lopen en kwam kletsnat thuis. Op zich niet erg, maar onderweg heb ik mezelf wel iets afgevraagd. Waarom ben ik ook alweer overgestapt naar wandelen in plaats van het hardlopen wat ik voorheen deed?

Wandelen of hardlopen?

Nou mensen, ik heb een hele tijd hardgelopen. Ik was er absoluut geen kei in, maar ik deed onwijs mijn best en ik had er lol in. Zes halve marathons, veel losse wedstrijden en een stuk of wat obstacleruns later was die lol er echter wel vanaf. Ik moest van mezelf gaan hardlopen. Als ik niet was geweest voelde ik mezelf schuldig of vond ik dat ik de keer erna extra lang moest gaan. Ik ging zelfs voor werktijd hardlopen, zodat ik na werktijd naar de sportschool kon gaan. Ik was uitgeteld en ik besloot met hardlopen te stoppen. Nu, een poos later, maak ik af en toe wel weer een rondje, maar dan alleen omdat ik er zin in heb en niet omdat het moet! Tegenwoordig ga ik dus wel vaak wandelen, dan kom ik juist lekker tot rust. Ik ben vaak zo druk, althans ik maak het druk voor mezelf, dat ik het fijn vind om mijn gedachten even op een rijtje te zetten. Ook geniet ik van de mooie omgeving en van het zijn in de buitenlucht. Dus voor nu denk ik dus dat ik het hardlopen nog even ingeruild laat voor wandelen. Nee, in hardlopen was ik niet zo goed. Ik hobbelde maar wat achteraan, kwam niet onder de twee uur voor de halve marathon en heb niet van die lange, slanke, mooie benen. Wat dat betreft is de ‘be fit & not skinny’-hype wel wat voor mij. Een sprietje zal ik namelijk nooit worden en dat hoeft ook niet! Het is maar goed dat tegenwoordig een flinke bips mode is, want met dat ‘Van-Loonen-kuntje’ zoals wij dat in de familie kennen zit het wel snor. Vroeger plaagden de jongens uit m’n klas me ermee: ‘Op dat tafeltje kun je heel wat spullen kwijt’ en dat soort kreten vlogen me dan om de oren. Maar nu, nu ben ik blij met mijn flinke bips. Hopelijk mag die hype nog even in stand blijven!

Benentraining

Dan nog die keiharde legday twee keer per week in de gym. Vroeger was het mijn favoriete dag, maar tegenwoordig zit ik er vaak tegen aan te hikken. Hoe dat komt? Geen idee! Misschien komt het wel door de achterkant van mijn bovenbenen die besloten hebben graag familie te willen blijven van de sinaasappel en dus niet de progressie boeken die ik op wel op alle hippie-de-fittie-insta-babe-pagina’s zie. Nee geintje, want zal ik eens een geheimpje vertellen? Instagram is geen werkelijkheid! OEI, die had je vast niet aan zien komen… Ik vertel er ik een toekomstige blog graag meer over. Terug naar mijn benen. Hopelijk gaan vroeg of laat die bobbeltjes weg, want er wordt op dit moment heel hard aan gewerkt. En zo niet, tja dan is dat ook prima.

Liefs XM
#workthatass

ps: don’t forget to use #xmariekie on your Instagram posts