Daar gaan we weer. Busje in en gaan met die banaan. Inmiddels zijn we 762 haarspeldbochten verder en zijn we gearriveerd in Pai. Jippie! We hebben er superveel zin in na alle enthousiaste verhalen die we hebben gehoord. Ben je ook nieuwsgierig geworden?

Pai’s avontuur

We komen op 23 januari aan in Pai en willen de dag optimaal benutten. Ik heb al wat dingetjes uitgezocht, dus we besluiten dat we naar een van de vele watervallen gaan. Volgens Tips Thailand is de waterval die ik uitkies een eindje rijden met de scooter, maar is het zeker de moeite waard. De tocht is inderdaad súpermooi, we rijden via het platteland waar niemand te bekennen is.

Keuzes maken

Het lijkt wel een speurtocht zoals we die vroeger deden. Sla bij de grote boom twee keer rechtsaf. Ga de weg op die na 5km overloopt in een zandweg. Rijd door tot aan de rivier en parkeer daar je scooter. Als we, al hortend en stotend, aankomen bij het laatste stuk parkeren we de scooter en gaan we te voet verder. Dat wisten we ook al hoor! Wat we echter niet wisten, is dat het na de scootertrip nog meer dan een uur hiken is. En het is al later in de middag. En de zon gaat hier vroeg onder. En we hebben flipflops aan. Dilemma’s: gaan of niet meer gaan?

Timemanagement

Tijdens de hike door de jungle van Chiang Mai zei ik tegen Kevin: ‘superleuk dit, wel een beetje jammer dat we met een hele groep zijn en niet lekker met z’n tweetjes’. Dus nu het zo ver is zeg ik natuurlijk met m’n grote mond dat we gewoon gaan. Als we doorlopen en niet te lang bij de waterval blijven hangen dan redden we het wel voor het donker. En zo niet? Dan doen we gewoon een Expeditie Robinson look-a-like!

Wandelen 2.0

De tocht is goed beloopbaar en we zijn werkelijk waar helemaal alleen. Het is zó mooi! Vroeger speelde ik bij de Meursjes achter in ‘het bos’, maar dit is andere koek. Een hele jungle en er is niemand te bekennen. We moeten ongeveer twintig keer de rivier trotseren en tijdens een van de oversteken verliest Kevin zijn slipper in de stroming. Kak! Gelukkig blijft ‘ie achter een groot bananenblad hangen en kan Kevin hem nog onderscheppen. De eerste proef van Expeditie Robinson is geslaagd! Op naar de volgende…

Hua Chiang waterval

Eenmaal aangekomen bij de eindbestemming zitten er een paar locals te barbecuen en als we doorlopen richting het allerlaatste stukje hebben we een privé-waterval met bijbehorende grotten tot onze beschikking. Wauw! Dit is echt een waar paradijsje. Als na een kwartiertje de locals hun spullen pakken en ons gedag zwaaien, besluiten ook wij terug te lopen. Hopelijk zijn we als we flink doorstappen voor het donker de jungle uit. Kevin maakt het kampvuur, wat de locals voor ons hebben achtergelaten, uit door water in een dikke bamboestok te laten lopen en daarmee is ook proef twee van Expeditie Robinson in the pocket.

Overleven in de rimboe

De zon begint al te zakken als we onze terugreis inzetten en we zetten de pas er stevig in. We steken de rivieren weer over, totdat… ‘NEEEEEE’ hoor ik Kevin roepen. Zijn slipper schiet wéér uit en deze keer neemt de stroming van de rivier hem zo mee. Kevin gaat erachteraan en ik ren op zijn verzoek door naar de volgende oversteekplaats om te proberen daar de slipper op te vangen. Ik sta in het koude water, maar er komt geen slippertje voorbij…

Er zal toch niets mis zijn?

De zon is nog net zichtbaar en ik weet dat we nog minimaal een uur moeten lopen. Waar blijft Kevin nu?! Ik roep zo hard als ik kan: Keviiiiiin. Geen gehoor. Nog een keer. Geen gehoor. Shit het wordt nu echt donker. We hadden bij elkaar moeten blijven. Ik ren terug en roep nog een paar keer en na een tijdje hoor ik een paniekerige ‘Mariekeeeeee’ terug. Kevin komt uit het water gekropen, zónder slipper, en met wat nieuwe schaafwonden als aandenken. Is dit de finaleproef van Expeditie Robinson?

Doei zon, hallo maan

Deze hike door de begroeide jungle maken op blote voeten is het laatste wat je wilt doen, maar we moeten verder. De zon is inmiddels bijna verdwenen en zo blij als we op de heenweg waren dat we alleen in de jungle liepen, zo erg balen we er nu van. Weet je nog dat ‘genieten van ultieme stilte’ een van de challenges op onze bucketlist is? Ultiem stil is het hier zeker, maar genieten? Vergeet het maar. Kevin trapt in honderden kleine steentjes en we besluiten dat we iets onder zijn voet moeten maken als vervanger van de slipper. Eerst proberen we een regenponcho om te binden, maar dat is te dun. Dan proberen we de handdoek die we bij hebben. Echt goed werkt het niet, maar het is beter dan niets. Inmiddels is het pikkedonker en daar lopen Jut & Jul in de rimboe.

Samen staan we sterk

Op de dichtbegroeide stukken zien we nu echt niets meer, dus we pakken onze zaklamp a.k.a. IPhone erbij om ons de weg te wijzen. Achter me hoor ik Kevin flink tekeergaan van de pijn en op mijn beurt gooi ik er wat ‘gaat goed schatje’ en ‘blijf volhouden’ tegenaan. Na een paar keer het pad te verliezen komen we na anderhalf uur aan bij onze gare, maar inmiddels ó zo geliefde, scooter. Kevin doet mijn linkerslipper aan tijdens het rijden en zo gaan we de hobbelige weg over. We slippen nog een keer bijna weg, waardoor ik moet afstappen en in de modder terechtkom. Uiteindelijk komen we aan bij ons hostel: Kevin met een linkerslippertje maat 37 van mij en een rechter van zichzelf en ik met het rechterslippertje en een blote voet compleet onder de modder.

Home sweet home

Het is nog maar 20:15 en de meeste backpackers besluiten nu ongeveer om de deur uit te gaan voor een hapje en heel veel drankjes. En wij? Wij zijn gesloopt en duiken zo ons bedje in. Ofja bed? Ik kan het beter een houten plank met een dekentje erover noemen. Het maakt ons niets meer uit, we zijn kapot. De afgelopen dagen hebben we wat gemopperd op elkaar, dat heb je zo nu en dan als je 24/7 op elkaars lip zit. Maar dat is nu vergeten hoor, samen komen we er wel!

Bijkomen in het zonnetje

Kevin z’n voet tintelt nog na van de honderden steentjes die er gisteren in geprikt hebben, maar toch gaan we vandaag weer op pad. We trekken onze sneakers aan, lachen wat na over de trip van gisteren en stappen op de scooter richting een van de hotsprings. In eerste instantie willen we richting de Lod Cave en de Sai Ngam Hot Spring rijden, maar we besluiten na ons avontuur voor de meer relaxte versie te gaan. Gisteren hebben we toch al caves (goh, waarom maar autocorrectie hier nu weer Calvé van..?) gezien. We touren richting het Pai Hotsprings Spa Resort en gaan lekker genieten! Het is er mega rustig en supermooi. Wauw!

Zonsondergang

Na een paar uurtjes chillen klimmen we weer op onze scooter en vertrekken we naar Pai Canyon. De zonsondergang schijnt hier erg mooi te zijn, dus die pikken we graag mee. In Pai is alles lekker dicht bij elkaar, dus al na tien minuutjes komen we aan bij de place to be. Dat zien we aan de parkeerplaats die bomvol staat met scootertjes, touringcars en taxi’s. Kevin en ik verwachten een hele klim, maar na serieus één trap staan we al boven. O, is dit het dan? De tocht bedoel ik, want het uitzicht is geweldig.

Genieten tot en met

De blauwe lucht, de zakkende zon, het geelrode zand en de smalle paden maken het een prachtige plek. We zoeken een rustig plaatsje waar we samen kunnen genieten onder het genot van onze zakjes chips. Culinair hè? Na de mooie rustgevende zonsondergang, als we naar een restaurantje knorren om wat te eten, komen we per toeval op een grote markt terecht. Hee, dit is leuk! We ruilen ons diner in voor wat streetfood en struinen samen de straten van Pai af. Wat een fijne afsluiter is dit zeg.

Bye Bye Pai

Yes! Blij dat we Pai hebben meegenomen in onze route. Het is hier hartstikke gezellig en relaxed. We hebben genoten! Later vertrekken we richting Chiang Mai Airport voor onze vlucht richting Myanmar. Wat een avonturen hebben we meegemaakt in Pai zeg! Eigenlijk kan ik het beter avonturen in héél Thailand noemen. Benieuwd wat het volgende land ons allemaal zal brengen.

Tot in Myanmar lieve schatjes!

Liefs XM
#pai

ps: neem je even een kijkje op mijn pagina via Facebook & Instagram? // xmariekie