Een minder ellendige bootreis is waar we voor gingen en dat is ons gelukkig gelukt! Maar natuurlijk, je kent ons inmiddels een beetje, kon het niet zo zijn dat de hele tocht vlekkeloos zou verlopen. Deze keer is het vóórdat de bootreis überhaupt begint al prijs. Door weer en wind zijn we uiteindelijk aangekomen op bestemming nummertje 3: Koh Phangan. Hopelijk zijn de weergoden nu beter gestemd, liggen de mooie strandjes hier niet voor niets en kunnen wij er lekker van gaan genieten. Are you ready voor de verhalen over Koh Phangan?

Dramatische pre-bootreis

Het is woensdag 4 januari, we checken op ons gemakje uit en zwaaien nog een keer lief naar de schattige, met-handen-en-voeten-engels-sprekende, eigenaar van ons fijne hostel genaamd Baan Suan Ta. Bepakt en bezakt trotseren we de lichte miezer en lopen we richting de pier waar de boot naar Koh Phangan zal vertrekken. De miezer verandert echter al snel in een extreme bui. Mijn god wat regent het hard! En dan bedoel ik echt héél hard. Geen bui van een uurtje, maar dikke vette stortregen die met bakken uit de hemel valt. Na even geschuild te hebben, besluiten we onze poncho’s tevoorschijn te toveren. Kevin heeft inmiddels al zo’n 5 keer de tijd gecheckt, you know: dat is wat een werkvoorbereider doet, en wil nu toch echt richting de boot lopen. De poncho’s hebben we ook niet voor niets gekocht bij l’Action, dus hupsakee aan dat plastic ding en gaan met die banaan!

Sterretjes als in de tekenfilm

Een stukje verderop is de verzamelplaats en we sluiten als keurig opgevoede kinderen netjes achter in de rij aan. Langzaam maar zeker schuifelen we naar voren waar ik ineens Nederlandse stemmen hoor. Ah, dat is fijn na al dat Engels- en Duitstalige gezever. Gezellig, ik ga even met die meiden kletsen. Wat koetjes en kalfjes later begint die plastic zak rondom mijn lijf wel erg heet te worden. Ik roep Kevin, die iets verderop staat om het vrouwengeklets niet aan te hoeven horen, die in eerste instantie zegt dat ik gewoon m’n poncho af moet doen en ter verlichting van mijn rug met m’n backpack tegen de muur moet gaan hangen. Ik trek tegen beter weten in de poncho toch uit, gooi mijn backpack af en ga even zitten. Hmm, geen verbetering. Ik voel me echt niet goed en zeg tegen de Nederlandse meiden dat ik sterretjes zie. Nog geen seconde later roep ik paniekerig richting Kevin dat het écht niet gaat en trekt hij me als reddende engel uit de menigte. Ik herinner me vaag dat ik roep: ‘Ik zie helemaal niets meer!’, en dan gaat het licht uit…

Help, help, help

Arme Kevin! Vriendjelief schrikt zich rot als ik in zijn armen in elkaar stort met een wit gezicht. Gelukkig schieten de locals van het bedrijf van de boottrips na Kevin zijn noodkreet meteen te hulp en word ik niet veel later wakker met een potje mint onder mijn neus. Ik kan je vertellen dat die lucht je wel oppept hoor! Er wordt snel een Dextro Energy in mijn mond gefrommeld en de locals slepen me naar binnen waar alweer een stretcher voor me klaarstaat. Ondertussen roep ik drie keer dat ik helemaal nergens last meer van heb, maar dat willen ze helaas niet geloven. En ja hoor, alsof dat nog niet genoeg was, wordt daar een zakje suiker tevoorschijn getoverd. Nee bedankt mevrouw, ik voel me écht prima (en die 5 suikerklonten passen natuurlijk niet in m’n voedingsschema ha-ha). Kevin stopt nog even snel zijn vinger in het zakje suiker, voordat we de boot op gaan. Dat doen we in stijl, want ieder nadeel heeft zijn voordeel. We mogen namelijk samen met enkele andere mensen met ‘bijzondere’ omstandigheden in alle rust als eerste richting de boot. Dat wordt ook keurig geregeld door een local die me nog snel even vraagt of ik oké ben. Het allerbelangrijkste wat ik echt wil benadrukken is wat een geweldig lieve en behulpzame mensen hier leven. Daar kunnen wij, ja ik generaliseer hier, stugge Hollanders nog veel van leren!

‘Lucky’ Resort

Na anderhalf uur varen komen we aan op het eiland van de enorme feesten en de prachtige stranden: Koh Phangan. Het is gelukkig net even droog en we vertrekken met de taxi naar ons hostel om in te checken. Lucky Resort heet ons onderkomen voor de komende twee nachten, een romantische houten bungalow regelrecht aan een rustig strandje een flink eind van alle drukte af. Ik weet zeker dat als de zon zou schijnen we ons mega gelukkig zouden voelen. Maar inmiddels regent het weer pijpenstelen en zitten we in dat kleine K hutje opgesloten, ver weg van de bewoonde wereld. En dat terwijl we bij aankomst direct een scooter hebben gehuurd die we nu dus niet kunnen gebruiken. Tja, een beetje chillen en op tijd slapen dan maar? Wie weet is er dan morgen een droog momentje om de boel hier eens te gaan bekijken.

Regen, zóveel regen

Droog momentje? We hebben eigenlijk niet eens tijd om daaraan te denken, want we vragen ons oprecht af of onze hut wel blijft staan. Het waait en regent zo ontzettend hard! Kevin heeft vannacht zelfs opgezocht wat de signalen zijn van een aankomende orkaan of tsunami, zo hard gaat het hier tekeer. We doen het houten luikje wat hier als raam benoemd wordt open, zien overal water stromen en zijn er bang voor dat we zo weer een dag aan onze neusjes (rectificatie: neuzen, want ze zijn nogal flink) voorbij zullen zien gaan. Maarrr gelukkig wordt de regen wat later die dag ietsjepietsje minder en kunnen we met de taxi richting de bewoonde wereld rijden. Je stapt in de taxi en die vervoert je van locatie A naar locatie B. Simpel toch, zou je denken?

Schade en verwoesting

Hobbel-de-bobbel-de-bobbel, zo stuiteren we door de straten van Koh Phangan. Al snel komen we collega-taxi’s tegen, raampjes gaan open, de chauffies kletsen wat en daarna keert onze chauf de wagen om. Kevin kijkt me met vragende ogen aan, maar ik heb ook geen idee wat we gaan doen. Even later staan we weer bij ons hostel, omdat we door de keiharde regen en de schade die daar al door is aangericht niet bij de pier, de locatie waar wij naartoe willen voor een lekkere lunch, kunnen komen. Ho ho, dan willen we naar een ander plekje. We gaan niet weer de hele dag in onze hut vertoeven. Tijdens poging nummer twee stapt er een kerel bij ons in de taxi die ons vertelt dat we inderdaad de gebruikelijke route niet kunnen nemen, omdat daar door het noodweer veel elektriciteitspalen zijn omgevallen. Er is geen stroom en het is ontzettend gevaarlijk. De extreme situatie wordt ons hoe verder we rijden hoe duidelijker.

Wij zijn verwend

Hele straten staan blank, gezinnen zitten bovenop de tafel voor hun ondergelopen huisjes en toeristen lopen met hun schoenen in hun handen op blote voeten verward door de plassen. Er staat een moeder met haar kind op haar arm. De kleine schat heeft het touwtje van een speelgoedbootje vast, want die kan natuurlijk goed op deze grote ‘rivier’ varen. Wat een ellende! We besluiten snel ergens wat te eten en gelukkig wacht onze taxichauffeur ondertussen op ons, omdat niemand anders ons tijdens de harde regen en in deze omstandigheden helemaal naar de andere kant van het eiland wil brengen. Als we even later terugrijden door de enorme plassen water doet dat Kevin denken aan de boomstammetjes à la Bobbejaanland, zó hard spat het water als de auto’s erdoorheen rijden. Na deze indrukwekkende dag liggen we uitgeteld in onze hut. Morgenvroeg vertrekken we naar onze tweede slaapplaats in Koh Phangan, Da Kanda Villa Beach Resort, wat gelukkig iets dichter bij de bewoonde wereld ligt.

Op zoek naar Bubba

Eten en sporten zijn dingen die het bij mij altijd goed doen, maar hier zijn het ook nog eens een van de weinige dingen die we überhaupt kunnen doen door de regen. Via Instagram kwam ik tijdens de Koh-Phangan-voorbereidingen een superleuk tentje tegen en toen ik de naam ook als tip kreeg van een ervaringsdeskundige, wist ik helemaal zeker dat ik een kijkje zou gaan nemen: Bubba’s Coffee Bar. Helaas laat Google Maps ons in de steek en kunnen we het niet vinden, ik ben serieus teleurgesteld. Wel hebben we hierdoor een lekkere wandeling, inclusief poncho zonder flauw te vallen, gemaakt van een uurtje. Daar is Kevin als wandelliefhebber ook superblij mee (not). We nemen een taxi terug naar de hoofdweg voor een verlaat ontbijtje, zodat we na een beetje op te drogen door kunnen gaan voor een pittige workout.

Eat, sleep, train, repeat

Het vinden van een goede gym is, net zoals hippe eettentjes, iets wat ik heel leuk vind om uit te zoeken. Zo staan we ook vandaag in een toffe gym waar we ons flink uitleven: Podium Gym. Na deze lekkere workout wandelen we weer met onze poncho’s aan terug naar ons hostel. Kevin weet inmiddels overal de weg, en ik denk nog steeds dat het de zee links is terwijl ‘ie rechts is of andersom. Goed, het is nu tijd om even te chillen na alle inspanningen! Een filmpje op Netflix later vervelen we ons alweer, dus besluiten we nog maar een keer te gaan trainen. Heel het lichaam op een dag, dat verdient een goede nachtrust en dat wordt spierpijn…

Bubba is gevonden

Oehlala, lekkere spierpijn. Niet teveel, maar wel dat je voelt dat je flink getraind hebt. I like that! En waar ik ook van houd is weten dat je niet veel later aan een heerlijk ontbijt zit. De dame van de gym heeft gisteren namelijk op de kaart aangegeven hoe we bij Bubba’s kunnen komen, dus we zitten nu te wachten op een lekker vers ontbijtje. Ik bedoel: soy chai latte, avocado toast met een gepocheerd eitje, cappuccino ínclusief mooi versierde schuimlaag en bagel met gegrilde kip met gesmolten mozzarella, dat klinkt geweldig toch? Jazeker, daar mag je best jaloers op zijn. Na dit lekkere ontbijtje gaan we uitzoeken hoe we morgen naar een volgende locatie kunnen gaan, want de straatjes van Koh Phangan kennen we inmiddels wel.

Nieuwe ronde nieuwe kansen

Doei Koh Phangan met je mooie witte strandjes en leuke wegen om met de scooter te ontdekken. Jammer dat we deze delen van je niet hebben mogen leren kennen. Maar het was toch prettig kennis te maken. Het is inmiddels 9 januari en we vertrekken zometeen met de boot en de bus richting Krabi. We wachten even af wat de weersverwachting is, maar inmiddels zijn we écht wel toen aan zon. Of in ieder geval aan droog weer. Is dat teveel gevraagd?

Tot bij ons volgende avontuur leukerds!

Liefs XM
#kohphangan

ps: neem je even een kijkje op mijn pagina via Facebook & Instagram? // xmariekie