Na een nachtelijke tocht met de ferry rijden we op 23 april van de grote boot af zo het Zuidereiland op. De route langs de westkust is grofweg uitgestippeld en er staat weer veel moois op de planning. We hebben er zin in!

De start van de westkust

De rit gaat van start met de weg richting Nelson en het is meteen prachtig. Met onze slaperige oogjes kijken we in het rond terwijl we door de bergen slingeren. Zodra we een geschikte plek vinden, zetten we de camper neer en ploffen we achterin op ons bed. Eerst een dutje doen, want hebben de hele nacht doorgehaald. In de loop van de middag toeren we verder en als we eenmaal in Nelson aankomen nemen we wat foldertjes mee bij de I-site. Informatie over de westkust verzamelen maar! Deze lezen we in de avond, onder het genot van een overheerlijk broodje hamburger, op ons gemakje door. Nou ja, eigenlijk lees ik ze door en zit Kevin te Netflixen. Een goede taakverdeling tussen de chauffeur en de ‘vrouw des huizes’.

Abel Tasman National Park

Na een nacht op een drukke kampeerplaats knorren we verder naar bestemming Abel Tasman. Hier maken we een heerlijke ochtendwandeling van zo’n drie uur en ik voel m’n hamstrings nog steeds van de Tongariro Crossing hi-hi. In eerste instantie wilden we graag kajakken of met de watertaxi de omgeving verkennen, maar toen we de prijzen zagen besloten we toch voor de benenwagen te kiezen. Het stuk wat we in de prachtige natuur langs het water lopen is supermooi en zo besparen we ook wat van ons budget. Na deze tocht is het tijd voor een gezellige lunch aan het uitklaptafeltje in onze camper en de bammetjes met Nutella gaan er goed in.

Relaxen bij Lake Rotoiti

De buiken zitten vol en we tuffen via de westkust verder naar het zuiden. Bij Lake Rotoiti lassen we een pauze-momentje in aan het prachtige meer met super helder water en badass uitzicht. Wauw! We chillen, testen de groene-galaxy-doritos-chippies en besluiten unaniem dat het geen topper is. Kevin wil een flesje water pakken en ziet… Dat het bed helemaal vol ligt met een dikke vette witte korrels. De zoutpot, die hier het goedkoopste is als je een formaat XXL koopt, is opengegaan en alles zit onder. Hè bah, wat een zooitje. Zodra we alles opgeruimd hebben rijden we op het gemakje verder zuidwaarts. Daar vinden we een onwijs lelijk grintplek waar we nergens zien staan dat kamperen verboden is. Mooi. We ploffen neer en gaan lekker slapen.

Vieze vuile……

De wekker stond al vroeg vandaag, we proberen ons vroeg eruit- en vroeg erin ritme weer terug te pakken. Kevin zit al klaar om te gaan aan z’n chauffeurskant en een minuutje later kom ik naar voren. AAH! WAT IS DIT?! Ik ren terug naar de achterkant van de camper en barst in hysterisch huilen uit. Kevin schrikt zich een hoedje en komt naar me toe: ‘over de spiegel aan mijn kant hangt een dood dier’, weet ik paniekerig uit te brengen. Ik word professioneel getroost en gerustgesteld.

Kevin de redder in nood

Vannacht hoorden we al iets, maar ik wuifde dat maar een beetje weg. Wat een zieke smerige K-grap is dit. Welke gestoorde gek haalt zoiets uit?! Kevin blijft rustig en gaat op zoek naar een tak om het beest, inmiddels geïdentificeerd als das, van de spiegel af te wippen. Helaas is het beest zwaar en breekt de tak. Poging twee met een wat korter plankje verloopt beter en de spiegel wordt met wat water afgespoeld. De das ligt op de grond, opengesneden en met ingewanden die meer naast, dan in de buik liggen. Je kunt je vast voorstellen dat dit geen ‘goedemorgen’ uitstraalt.

Pannenkoeken, waar?

Met een nog ietwat verhoogde hartslag zijn we onderweg naar de Pancake Rocks. Wat is dit een lekkere plek om een frisse neus te halen zeg. We doen een korte wandeling langs de opgestapelde rotsen welke door de dunne laagjes op pannenkoeken lijken. We krijgen er honger van! Gelukkig vinden we een stuk verderop in Greymouth een supermarkt om onze kastjes te vullen en daar eten we op een picknickplek een lekkere lunch. Hokitika Gorge is onze volgende stop en daar krijgen we felblauw water voorgeschoteld terwijl we over de grote brug lopen. Natuurlijk wordt er eventjes kinderachtig op gesprongen, zodat we van links naar rechts wiebelen. Op de terugweg zoeken we een plekje om te overnachten, morgen rijden we weer verder langs de westkust!

Tot in Westland National Park schattekes!

Liefs XM
#westkust

ps: neem je even een kijkje op mijn pagina via Facebook & Instagram? // xmariekie