Zo, na een dagje reizen zijn we de grens over en op 26 januari 2017 komen we aan in Myanmar. Ik ben super nieuwsgierig wat dit land ons gaat brengen. We worden, samen met onze nieuwe matties uit Delft, keurig afgezet bij ons hotel in Yangon. Dit was tot 2005 de hoofdstad van het land, inmiddels is dat Naypyidaw. Wel is Yangon nog steeds de grootste stad van Myanmar. We delen de kosten met onze kersverse vrienden, want we moeten een beetje op de kleintjes letten hè! Laat de avonturen in Myanmar maar beginnen…

Ontdekken van Yangon

Na een goede nachtrust in ons heerlijke, eindelijk zachte en met spierwitte lakens opgedekte, bedje gaan we de big city verkennen. We brengen eerst snel onze was weg, die kunnen we voor € 2,40 de volgende dag weer gewassen en gestreken oppikken en dan lopen we richting de haven. We worden overspoeld met toeterende auto’s, mensen met gele smurrie op hun gezicht, mannen in lange rokken, rode tufvlekken op de grond, zwaaiende kinderen en borden zonder ook maar enig woord Engels erop. Qua stad is Yangon lelijk! De panden zijn oud en vies, het lijkt alsof ze niet worden onderhouden. Ook valt het ons op dat er hekwerken voor de panden zit wat ook overdag gesloten is. Hmm, dat ziet er niet echt gezellig uit.

Plannen en organiseren

Slechts twee weken hebben we te besteden in Myanmar en ik als to-do-list-meisje en Kevin als werkvoorbereider maken graag een plan. Het doel? Zoveel mogelijk zien in dat korte tijdsbestek. We zoeken een plek op met goede WiFi, een luxe hotel, en gaan bekijken wat we allemaal willen zien en welke activiteiten daarbij horen. Dankzij de ober ontdekken we dat in hetzelfde pand een travel agency zit en niet veel later leggen we onze plannen aan een van de medewerkers voor. Bij aankomst in Yangon hebben we met onze Nederlandse vriendjes afgesproken om vanavond te gaan borrelen, dus we moeten snel onderhandelen. De dames van de travelagency gaan met onze planning aan de slag en beloven snel een voorstel te sturen. We zijn benieuwd, maar het is nu eerst tijd voor drankjes!

Foutje bedankt

We hebben afgesproken bij de grote gouden pagode en als we daar aankomen moeten we eerst een traditionele rok kopen. Dit is om onze blote benen te bedekken. Ik neem er een ‘prachtige’ handdoek bij die dient als omslagdoek om ook mijn schouders te kunnen bedenken. Zo komen we een halfuur later dan afgesproken binnen. We balen, ofja Kevin baalt, enorm dat we te laat zijn en wat denk je? Staan we ook nog eens bij de verkeerde pagode! Ik hoor je al denken: ‘Doos, dat verschil zie je toch wel?!’, maar ik zie het gewoon niet. Zoveel tempels, pagodes, ruïnes en soortgelijke. Allemaal even mooi, wel lastig uit elkaar te houden. We verlaten de Sule Pagode, springen snel in een taxi en die brengt ons maar liefst 2,8 kilometer verder. We zijn net op tijd om de met 50.000 kilo goud bedekte Schwedagon Paya te bekijken op het mooiste moment van de dag. En tadaaaa, in als drukte komen we ook per toeval de Nederlanders tegen. Beter laat dan nooit…

Partytime

Er wordt weer een taxichauffeur gecharterd voor € 2,00 en we worden keurig afgezet bij 9th Street. Hier komen we een gezellig tentje tegen waar we wat willen eten. We sluiten aan bij een interessant stel wat elkaar tijdens het reizen heeft leren kennen, een Amerikaan en een Noorse, en het eten schiet er een beetje bij in. Het is supergezellig en na uren kletsen besluiten we, enigszins teut, door te gaan naar een club. In eerste instantie staan we bij een karaokebar, maar de Noorse is het niet eens met de kosten. Oké, dan gaan we na 1 gratis rondje Backstreet Boys maar door naar de volgende tent. Zo staan we ineens op lekker gedateerde housemuziek te dansen samen met zo’n tien locals. Maar ja, wie verwacht dan ook dat een club in een nog niet zo toeristisch land vol staat op een doordeweekse dag?

De kater komt later

Weet je nog dat ik je vertelde over de mooie witte lakens op ons fijne bed? Daar heeft Kevin na deze wilde stapavond een ranzig en naar kots-stinkend bed van gemaakt. Zou het liggen aan de felle zon, de biertjes, het niet-eten of de sigaar? Ach, wat maakt het ook uit. Het was geweldig om met de locals te feesten! Wel moeten we de kater trotseren en het voorstel voor de komende twee weken gaan bespreken. Ik pep Kevin wat op tijdens zijn ergste kater ever en terwijl hij op de bank van het hotel ligt te slapen heb ik akkoord gegeven op het voorstel! Het wordt haasten geblazen, we moeten twee uur later al vertrekken richting Kalaw. Als dat maar goed komt met een acht-uur-lange busreis in het vizier. Máár we gaan wel heel veel van Myanmar zien in twee weken tijd. Gas op die lollie!

Tot de volgende keer mensen!

Liefs XM
#yangon

ps: neem je even een kijkje op mijn pagina via Facebook & Instagram? // xmariekie