Het is en blijft toch iets geks, vrouwen en de acceptatie van hun lichaam. Het is bizar hoe vaak ik door meiden, vrouwen, wordt aangesproken. Ze vinden dat ze iets teveel dit zijn of ietsje teveel dat. Net te dik, net te dun. En ik ben ook zo, ben misschien nog steeds wel zo. Als ik naar de drie foto’s onderaan dit bericht kijk, dan voel ik daar van alles bij. Vandaag ga ik dat met je delen.

Marieke 1

Marieke 1 is de Marieke van zo’n 20 jaar oud. Die sportte niet echt, at wel heel graag en was op dat moment dolgelukkig. Mijn moeder en mijn zus zeiden vaak genoeg ‘Zou je dat nu wel doen?’ als ik mezelf weer eens volpropte met ongezonde producten. Ik trok me daar niets van aan, want op dat moment voelde ik me prima en was ik ontzettend gelukkig. Tot het moment dat ik een jaar of 21 was en ik ging fitnessen. Ik modderde maar wat aan en dat ging jaren zo door. Hierover schreef ik al eerder in dit artikel. Langzaam veranderde ik van #foodgirl naar #fitgirl (een stom woord, maar het dekt in dit geval wel de lading) en dat deed ik met héél veel motivatie.

Marieke 2

Die motivatie resulteerde erin dat ik na mijn eerste ervaring met Personal Body Plan doorstootte met nog een traject van weer zes maanden. Ik werd gelukkig van trainen en paste hier zonder enige moeite en met heel veel plezier mijn lifestyle op aan. Tegen etentjes zei ik gedag. Mijn plastic bakjes met mealprep gingen overal mee naartoe en ik trainde zes tot zeven dagen per week. Terwijl de meeste mensen nog in bed lagen had ik al een uur gewandeld, na het werken at ik weer een plastic bakkie met perfect afgewogen hoeveelheden eten en zo kon ik linea recta door naar de gym waar ik met gewichten kon gaan gooien. Hierna meteen naar bed, want mijn lichaam snakte naar die rust. ALLES draaide om sport.

Ik had het zelf niet eens door, want ik vond het leuk. Dat meen ik oprecht. Ik vond het zo leuk dat ik na dit traject nog een traject in ging. Het derde halfjaar. Daar voegde ik zelfs een intensief sportdieet aan toe om droog te trainen en zo ging ik in december 2016 op reis met een, in mijn ogen, perfecte body. Althans dat dacht ik toen. Want als ik nu kijk naar foto twee dan zie ik weinig vrouwelijke vormen. Iemand die heel dun is. Dan zie ik iemand die moe was, omdat haar lijf uitgeput was door het tekort aan brandstof. Iemand die alleen maar bezig was met sporten, eten en slapen. Maar dan wel voedzaam eten, het lekkere ging er vanaf. Terwijl ik helemaal gek ben op eten. Zo gek dat ik zelfs bezig ben met een eigen lunchroom.

Zonder dat ik er erg in had werd ik opgeslokt door deze lifestyle. De lifestyle die mij in het begin zo gelukkig maakte, maakte nu onbewust een verslaafd persoon van mij. Nu zie ik dat in. Toen niet. En voordat ik er erg in had was het einde van het jaar aangebroken. Ik ging zes maanden weg, op reis, en daar gebeurde van alles. Een soort van afkicktraject, daarover lees je alles in dit artikel. Een artikel wat ik beëindig met de woorden dat ik op zoek zou gaan naar de juiste balans tussen trainen en genieten. Niet meer de Marieke van de middelste foto.

Marieke 3

Inmiddels is het juli 2017 en de trouwe lezer weet dat ik zonder hulp maar niet op de rit kwam. Ik trainde weer even, dan weer even niet en zo ging het maar door. Na een halfjaar sukkelen, najaar 2017, maakte ik foto drie. Toen niet helemaal tevreden, terwijl ik als ik nu kijk een heel mooi lichaam zie. Op dat moment was ik wel gelukkig, want ik wist dat sporten met niet meer zo mocht opslokken als het voor de reis had gedaan. Maar toch vond ik het lastig te accepteren dat mijn lichaam niet meer was zoals voorheen. Zelfs in de wetenschap dat ik dat niet mooi vond. Wat een mindfuck is het toch allemaal.

En een jaar lang probeerde ik het, maar ging het niet zoals ik wilde. Dus in januari 2019 besloot ik met @florisfitfood aan de slag te gaan. Hij coacht mij, hij maakt mij trainingsschema’s en hij maakt mijn voedingsschema’s. Floris appt me bijna dagelijks en hij zorgt ervoor dat sporten de juiste prioriteit heeft in mijn drukke leven. Niet op nummer 1, maar ook niet helemaal onderaan het lijstje. Hij schopt me onder mijn kont als ik smoesjes verzin en hij geeft een peptalk als ik mezelf weer eens een dikke koe vind. Dat ben ik niet, dat weet ik, maar ik ben ook maar een mens.

Fit in de bikini is ons doel, maar wel op een normale manier. Een manier die vol te houden is en die niet mijn sociale leven opslokt. Een manier die gezond is en ervoor zorgt dat ik kan genieten van lekker eten. Want dat is wie en wat ik ben: een levensgenieter! Waar ik nu sta houd ik nog even voor mezelf, dan deel ik de volgende keer een nieuwe foto met je. Hopelijk van een stralende Marieke van binnen en van buiten.

Wat ik het tofste vind is wat een impact je zelf hebt op je lichaam. Je kunt het echt ‘bouwen’ door eraan te werken als een project. Echter is je lichaam een project wat nooit af is. Dat heb ik wel geleerd en dat zie je ook terug in de foto’s. Drie Mariekes, op alle drie de momenten gelukkig met de lifestyle die toen bij mijn leven paste en op alle drie de momenten kijken ik nu heel anders terug. Leuk om te zien, goed om van te leren en we gaan gewoon lekker door! Niemand bepaalt dat jij te dik of te dun bent, dat bepaal jij helemaal zelf.

WAS IK TE DIK?! WAS IK TE DUN?! IK BEN HELEMAAL NIETS, IK BEN WIE IK BEN EN IK DOE WAT IK WIL!

Liefs XM
#dikvsdun